دختر فکر بکر من، غنچه لب چو واکند
از نمکین کلام خود حق نمک ادا کند
طوطى طبع شوخ من گر که شکر شکن شود
کام زمانه را پر از شکر جانفزا کند
بلبل نطق من زیک نغمه عاشقانه اى
گلشن دهر را پر از زمزمه و نوا کند
خامه مشکساى من گربنگارد این رقم
صفحه روزگار را مملکت ختا کند
درباره این سایت